Beyzanur Ulu

   Hayat, bir yolculuktur ve bu yolculuk, şüphe ile iç içe geçmiştir. Doğumla beraber başlayan bu yolculuk belirsiz bir şekilde yıllarca sürüp gider. İlk adımı attığımız andan itibaren, geleceği bilmemiz veya kontrol altında tutmamız mümkün değildir. Bu belirsizlik, şüpheyi doğuran şeylerden biridir. Ancak, belirsizlikle yüzleşmek, insanın hayatın gerçek değerini anlaması için bir fırsattır. Görmediğini görmesi için…  Belki de şüphe, hayatın anlamını bulma sürecinde bizi yönlendiren bir öğretmendir. Bu öğretmen yüzleşmekten korktuğumuz ne varsa bize anlayana kadar anlatmayı bırakmayacaktır. Hayatın kendisi, şüphe ve belirsizlikle dolu bir sanat eseridir. Sanatın bilinmezliği ve güzelliği orada saklıdır. Görmek isteyene her zaman görünür. Fakat görmezden gelenler içinse iç kemiren duygu olarak zihinde dolanmaya yemin etmiştir. Çoğu zaman, yaşadığımız olayların ardındaki anlamı anlamak için bir süreç geçirmemiz gerekebilir. Bu süreç, şüphe ile yüzleşmeyi, onunla dans etmey...

  Bazen hayatın karmaşasından, sıkıcı rutinlerin baskısından kurtulma arzusu içimde derin izler bırakıyor. Her gün tekrar eden aynı anılar, aynı yüzler, aynı duvarlar... Uzaklaşmak istediğim anlarda içimde yankılanan duygular, adeta bir özgürlük çağrısı gibi. Kaçışın ilk duygusu, belki de bıkkınlıktan kaynaklanıyor. Her gün aynı işte, aynı sorumluluklarda boğuluyormuş hissi, içimde biriken bir bulanıklık gibi. Belki de en önemlisi ait olmadığım yerde bulunmamdır. Kaçmak, bu rutinin boğucu sarmalından kurtulmak anlamına gelirken, aynı zamanda bir tür özlemin de başlangıcı oluyor. Başka bir yerde, başka bir zamanda olmanın hayalini kurarken, içimde hafif bir melankoli de uyanıyor. Bazen uzaklaşmak istemek, bir tür kaybolma arzusu oluyor. Kendi iç dünyamda, bilinmeyen sulara doğru bir seyahat yapma isteği. Belki de içsel bir yolculuk, kendi duygusal derinliklerimi keşfetme arzusu. Kaçışın bu yönü, kendi varlığımdan kaçmamı isteyen içsel bir çağrı gibi. Doğrusu bu mu diye düşünüp kend...