Beyzanur Ulu

Hayatta öyle anlar vardır ki, içimizi hem mutlu eder hem de tuhaf bir hüzünle doldurur. Bir yandan “iyi ki yaşıyorum” dersin, öte yandan kalbinin bir köşesi burkulur. Japon kültüründe bu duyguya özel bir isim verilmiş: MONO NO AWARE Bu kavramı ilk kez 18. yüzyılda Japon düşünür Motoori Norinaga kullanmıştır. Norinaga, Japon edebiyatının en önemli eserlerinden biri olan Genji Monogatari’yi (11. yüzyılda Murasaki Shikibu tarafından yazılmıştır) yorumlarken bu terimi öne çıkarmıştır. Ona göre, insan kalbinin en temel özelliği, geçici olan karşısında duyulan hassasiyettir. Mono no aware, işte bu geçiciliğin farkında olma hâlidir: “Her şeyin gelip geçici olduğunu bilmenin getirdiği tatlı hüzün ve o hüzünle karışık bir güzellik.” Çiçeklerin Ömrü Kadar Kısa… Japonya’da bu kavramın en bilinen sembolü sakura (kiraz çiçekleri). Onlar yılda yalnızca birkaç günlüğüne açar, sonra dökülür. İnsanlar o kısacık süreyi sabırsızlıkla bekler. Çünkü bilirler ki bu güzellik sonsuza kadar sürmey...